Santu Larentu de austu

(Giovanni Pascoli, X agosto)

Larentu, eu dhu sciu pritte tantu
de istedhu in sa cama dhoi stidha',
bruxa' in pàsiu, poitta unu prantu
in su celu coppudu scincidha’.
*
Una rundini a niu fiat torrendi
dh’ant morta, est arrutta in s’ispina,
in su biccu un’arresi bittendi,
sa cena ’e sa cria pudhixina.
’Moi est innia che in sa cruxi, e ‘nci porri’
su bremmi a su celu de attesu
e su niu est in s’umbra, e po morri
’ndi ciülat sempri prus resu.
*
Fintz’ e un omî torrendi si fia’,
dh’iant mortu, perdonu iat narau,
unu tzérriu spramadu in's puppia’,
dus pupas in istrina iat comprau.
’Moi innìa in s’èrema domu, a suppriu,
dh’abettant, abettant debbadas,
issu tétteru inditta’ atturdiu
is pupas a celu, istesiadas.
*
E tui, Celu, de s’artu de is mundus
assébiu, infinidu, immortali,
oh! cun prantu de stedhus dh’aundas
cust’àtomu iscuru ’e su mali.